7 Vragen over Nachtangst (Pavor Nocturnus)

Nachtangst of Night TerrorZit je partner of kind wel eens rechtop in bed? Zwetend en in paniek, misschien zelfs aan het schreeuwen of wilde bewegingen aan het maken? Lukt het niet of heel moeilijk om contact te maken en hem of haar te kalmeren? Dit kan een indicatie zijn van nachtangst.

Nachtangst, ook wel bekend als Night Terror (~ Pavor Nocturnus) doet mensen al snel denken aan nachtmerries. Maar dit zijn het absoluut niet. Wat is nachtangst dan wel? En hoe herken je dit bij iemand? Dit artikel geeft uitleg en antwoord op veelgestelde vragen over nachtangst.

Wat is nachtangst?

Pavor Nocturnus is een slaapstoornis waarbij de slaper uit een diepe slaap (lijkt) te ontwaken met een plotselinge paniekaanval. Eigenlijk is ontwaken niet de juiste benaming want de persoon is niet echt bewust wakker. Meestal herinnert iemand zich er de dag daarna ook helemaal niets meer van. Soms wordt iemand wel bewust wakker en zal dan vooral verward en gedesoriënteerd zijn. Ook in dit geval wordt het de volgende dag meestal niet herinnert. Wanneer je alleen slaapt is nachtangst dus moeilijk te achterhalen.

Nachtangst komt het meeste voor bij kleine kinderen van tussen de 3 en 7 jaar maar ook op latere leeftijd zelfs bij volwassenen. Opvallend is dat jongens er vaker last van hebben dan meisjes. Ongeveer 6% van de kinderen heeft night terrors tegenover 1% van de volwassenen.

Symptomen van nachtangst

  • Plotseling rechtop in bed zitten of zelfs uit bed gaan/naast het bed staan.
  • Mogelijk zelfs slaapwandelen.
  • Wakker lijkend, en de ogen kunnen open zijn.
  • Schreeuwen, jammeren, mopperen.
  • Slaande en schoppende bewegingen.
  • Agressief bij aanraking.
  • Verzet.
  • Vecht- of vluchtinstinct word actief.
  • Versnelde ademhaling en hartslag.
  • Hoge bloeddruk.
  • Zweten.
  • Verward en gedesoriënteerd.
  • (extreem) opgewonden.
  • Omgeving niet herkennen.
  • Ontroostbaar.
  • Niets herinneren de volgende dag.

Is nachtangst anders bij volwassenen?

De symptomen van nachtangst zijn min of meer hetzelfde bij kinderen en volwassenen. Het grootste verschil is dat volwassenen vaker wakker worden tijdens of na de nachtangst. Men wordt zwetend, angstig en in paniek wakker. Op dat moment is iemand gedesoriënteerd en wordt de omgeving niet herkend. Wanneer iemand zich bewust wordt van de omgeving en van wat er gebeurt, trek de angst vanzelf weg.

Hoe vaak heeft iemand last van nachtangst?

Vooral bij jonge kinderen kan de frequentie van aanvallen hoog liggen. Dit kan variëren van één keer per week tot zelfs meerdere keren per nacht! Dit kan een aantal weken aanhouden en plotseling weer stoppen. Bij oudere kinderen met nachtangst ligt de frequentie vaak lager en komt het meestal maximaal 1 tot een paar keer per maand voor.

Wat zijn de verschillen met nachtmerries?

Waar nachtmerries te maken hebben met dromen en plaatsvinden in de droomfase (REM-slaap), heeft nachtangst niets te maken met dromen. Nachtangst vindt plaatst in de 3e en 4e slaapfase. Bij deze night terrors is er niet of nauwelijks sprake van beelden en betreft het dus een soort van onverklaarbaar gevoel van paniek en angst. Bij nachtmerries zijn vaak beelden, geluiden, gevoelens en een verhaal betrokken, net als bij dromen. De zintuigen spelen dus een veel grotere rol in nachtmerries. Dromen worden vaak niet goed onthouden. We onthouden slechts de meest bizarre dromen. Nachtmerries daarentegen onthouden we vaker omdat deze vaker erg heftig of bizar zijn en meer impact op ons hebben. Bij nachtangst wordt de volgende dag bijna nooit wat herinnert.

Wat is de oorzaak van nachtangst?

Een duidelijke oorzaak van nachtangst is niet bekend. Wel is het bekend dat slaapgebrek en bepaalde mentale en fysieke klachten de night terrors kunnen veroorzaken. Denk aan stress, angst, spanning, een oncomfortabele situatie of een trauma. Nachtangst komt ook vaker voor tijdens koorts en griep. Ook kunnen drank en drugs bijdragen aan het veroorzaken van night terrors.

Is nachtangst gevaarlijk?

Het is in principe niet gevaarlijk. Maar in tegenstelling tot slaapverlamming (of slaapparalyse) treed er geen verlamming op en kan de persoon in paniek om zich heen slaan en schoppen. Het is dus niet ondenkbaar dat iemand zichzelf kan verwonden tijdens een aanval. Als je vaker last hebt van slaapangst of je vermoed dat je dit hebt is het verstandig om je slaapomgeving hier op aan te passen. Hou er bijvoorbeeld rekening mee wat je op je nachtkastje zet.

Een ononderbroken slaappatroon is belangrijk voor mensen met nachtangst al valt hier weinig aan te doen. Wat wel zou kunnen helpen zijn ontspanningsoefeningen voor het naar bed gaan.

Wat te doen als iemand een nachtangst aanval heeft?

Het is vooral belangrijk dat je kalm blijft en rustig wacht tot de nachtangst over is (het kan 1 tot ongeveer 20 minuten duren). Probeer de persoon niet vast te pakken of plotseling aan te raken als dit niet nodig is. Dit kan de angst en paniek vergroten en de persoon kan er agressief op reageren. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen te bedenken waarin je iemand voor zichzelf moet beschermen en je hem of haar in bedwang moet houden.

Kalmeren van de persoon met nachtangst

Het kan helpen rustig te praten of te zingen. Wanneer hij of zij wat gekalmeerd is kan je voorzichtige aanraking proberen, bijvoorbeeld over de hand of door het haar. Probeer zo goed mogelijk aan te voelen wat kalmeert en wat juist averechts werkt. Hou er ook rekening mee dat de persoon met nachtangst zelf verward is en niet weet wat er gebeurt. Vragen wat er aan de hand is kan hij of zij niet beantwoorden en kunnen zelfs een averechts effect hebben. Pas dus op met wat je vraagt.

Dit bericht heeft 53 reacties.

  1. hanne

    Hallo, heeft een iemand een soort van oplossing of tips voor deze aandoening? Mvg

    1. Alex

      Hallo Hanne,

      Ik ben niet bekend met concrete oplossingen of tips, maar vaak ligt de oplossing in het aanpakken van de oorzaken. Herken je 1 of meerdere van de in dit artikel benoemde oorzaken?

      Als iemand anders tips heeft zou het heel fijn zijn voor Hanne en anderen als deze hier worden achtergelaten! Thanks

      Gr Alex

  2. Jessica

    Hoi Hanne,

    Zelf ben ik helaas zeer ervaren met deze aandoening en heb ik het in redelijk extreme vorm gehad als kind en heb ik het nu nog steeds in een lichte vorm. Bij mij gebeurd het vaak als ik moe, gestrest of ziek ben.

    Als kind had mijn aanval de volgende opbouw. Eerst liep ik vaak naar beneden naar de kamers van mijn ouders. Op dit moment was ik mijn nog niet bewust van het feit dat ik aan het slaapwandelen was. Op het moment dat ik bij mijn ouders was werd ik een soort van wakker maar had ik geen volledige controle over mezelf. Ik was me bewust dat ik een aanval had. Wanneer ik boven was wilde ik naar beneden en andersom. Continue wilde ik weg uit de ruimt waar ik was. In sommige gevallen moest mijn ouders mij voor mijn eigen veiligheid met gevaar voor eigen leven vasthouden. Gedurende de aanval was ik mij bewust van mij daden maar kon ik mijn angsten niet onder controle krijgen. Voor mij was het heel belangrijk dat mijn omgeving precies deed waar ik op dat moment om vroeg anders raakte in nog meer in paniek.
    In tegenstelling tot was in veel berichten staat vermeld kan ik me alles de volgende dag nog herinneren.

    Nu ik wat ouder ben zijn mijn aanvallen niet meer zo heftig. Wel word ik soms nog angstig midden in de nacht wakker en bekruipt mij dat zelfde angstige gevoel weer. Echter kan ik mezelf nu beter geruststellen.

    Als kind ben ik in het ziekenhuis onderzocht en hebben ze mij geadviseerd Prometazine te slikken. In het begin 30ml en dit ben ik steeds verder gaan afbouwen. Prometazine wordt normaal gesproken gebruikt als hoestdrank. Dit drankje zorgt er voor dat je niet in een te diepe slaap raakt. Dit zorgt er echter wel voor dat je minder bent uitgerust. Maarja van een aanval raak je helemaal niet uitgerust.

    Tussen de periode van mijn 16de tot mijn 21ste zijn de aanvallen volledig weg geweest. Omdat ze nu weer terug zijn ben ik wel in behandeling om de oorzaak aan te pakken. Dus wat Alex zegt is zeker ook iets wat belangrijk is.

    Misschien heb je hier iets aan. Mocht je nog meer willen weten dan hoor ik het wel.

    Groetjes Jessica

    1. Alex

      Jessica bedankt voor je openheid en het delen van je ervaring:)
      Gr alex

  3. Moeder

    Ik raakte bekend met Night Terror door mijn oudste dochter (7).
    Toen zij 3 jaar was begon het “ineens”… Huilen, schreeuwen en krijsen, vooral “mama!” Herhaalde zij vaak. Het voelde zo machteloos, zij riep op mij maar ik kon haar niet helpen.
    Toen ik erachter kwam wat zij had leerde ik dat ik haar moest laten… Niet naar haar toe gaan, niet praten tegen haar en haar vooral niet aanraken.

    Nu zij 7 is is het duidelijk verminderd. Ze komt nog wel regelmatig boos de woonkamer in en begint dan te klagen over een camera, stopcontact of een ander onbegrijpelijk iets…
    Ik geef haar gelijk en leg haar dan liefkozend terug in bed, dat helpt!

    En nu vind ik mezelf weer in dezelfde situatie bij mijn jongste dochter, die net 3 is geworden. Zucht…

    1. alex

      Hallo, bedankt voor je reactie, hier kunnen anderen in hetzelfde schuitje ook wat aan hebben. Moet wel heftig zijn om te zien bij je kids, fijn dat je geleerd hebt hoe je er mee om kunt gaan, zeker nu met je jongste dochter. Succes en groetjes

  4. Matthew

    Gisternacht ik sprong uit me bed, was dramatisch op zoek naar de lichtknop en toen ik die niet wist te vinden, ik rende naar de kamer van me huisgenoot terwijl ik zijn naam de hele tijd schreeuwde. Pas toen ik tegen zijn duur botste werd ik weer wakker. Ik was doodsbang. Pas na 3 of 4 uur kon ik weer in slaap vallen maar dat alleen met het licht aan. En dit was de derde aanval in een week.

    1. Floortje

      Hallo M.

      Het enige wat helpt is Rivotril- verkrijgbaar bij de dokter. Heb het sinds 2007 nooit meer gehad, daarvoor was het afschuwelijk. sterkte ermee

      1. Anne

        Rivotrill hielp bij mijn peuter ook niet.. net als clonazepam en nog wat middelen…

  5. Iris

    Hi,

    Ik heb dagelijks last van nachtangst wat ik in eerste instantie afschreef op nachtmerries. Ik heb er zelf weinig last van omdat ik mij inderdaad niks meer kan herinneren, wat uiteraard de schaamte naar mijn partner niet weghaalt.
    Hij stelt mij altijd gerust door zachtjes te zeggen wie hij is en mijn hoofd te strelen. Een enkele keer wanneer de nachtangstaanval vrij extreem is voel ik de volgende dag wel aan mijn lichaam dat er “iets” gebeurd is.

    Ik denk dat het enige wat je kan doen is rustig aangeven wie of waar je bent en die persoon verder laten slapen. Wellicht dat therapie helpt maar zelf geloof ik daar niet zo in.

  6. Esther

    Hallo,

    Mijn dochter begon op haar derde(bijna 4) met nachtangst.
    Ze is nu bijna 7 en heeft het nog steeds.
    Iedere nacht, ik kan er de klok op gelijk zetten.
    Vanaf het moment dat het begon is zij ook sterk veranderd. Ze gedraagt zich alsof ze oververmoeid is, wat mij niet onwaarschijnlijk lijkt na iedere nacht zo’n aanval. Word je hier inderdaad moe van? Ik ben al meerdere malen bij de huisarts geweest met haar, mede omdat het haar zo verandert. Ze is zichzelf niet meer. Vind dit heel vervelend voor haar!
    Is er nou echt niks aan te doen?????

    Groetjes Esther.

  7. agatha

    Hallo, mijn zoon alex heeft dezelfde symtonen als night terrors. Alleen heeft hij ze niet alleen snachts maar ook overdag terwijl hij klaar wakker is! De nacht aanvallen die loste ik altijd op met geruststelling dat werkte. Toen was hij 3 jaar. Met 4 jaar kreeg hij op school die aanvallen en ben ik naar de oogarts gedtuurd. Die vond niers maar kon wel migraine verklaren. Dat zit ook in de familie en dan de zwaarste vorm. Nu is hij 11 jaar en had van de week 2 aanvallen achter elkaar. Wat alex wel verteld is dat et geluid van zacht naar hard in zo’n rap tempo gaat en dat alles om hem heen zo snel beweegt dat je het niet kan volgen. Zoals auto lichten op een foto die rijden. De nacht aanvallen begrijp ik maar overdag? Hij heeft ook het gevoel in zijn vingers die dan vierkantjes tekenen en tintelen tijdens de aanval. Ik was gisteren bij het slaapcentrum voor mijzelf en kwamen we op slaapwandelen en praten. Zodoende vroeg ik hoe en wat mijn zoon meemaakt. Deze neuroloog schreef het op en zei kijk maar even op google en dan praten we volgende keer erover verder. Hij kan mijn zoon naar hun kinderneuroloog doorsturen. Nu moet ik wel zeggen dat mijn moeder heditaire cebulaire ataxie heeft. Wat erfelijk is in zijn vertakingen. Ook hevige migraine bij mij en mijn moeder. Ik kom niet in de diepe slaap en daar zijn ze nu mee bezig. Zelf altijd geslaapwandeld en praten in slaap en soms het gevoel gehad dat ik in een diep donker gat viel en in paniek wakker werd. Maar goed ik begrijp de aanval overdag niet. Bij niet slapen of dagdromen. Gewoon klaarwakker zijn bij mijn zoon. Heeft iemand hier ervaring mee? En regelmaat en ritme zal wellicht iets schelen maar zelfs dan krijgt alex ze nog. Groetjes en alvast bedankt agatha

    1. Kyra

      Beste Agatha,

      Mijn zoon heeft ook last van nachtangsten en hij beschrijft ook dat hij angstig wordt van het geluid wat heel snel gaat. Hij hoort alles van zacht naar hard. Versneld zeg maar. Hij loopt dan ook zoekend over de boven verdieping en huilt en is angstig. Hij roept dan ook altijd mamma, terwijl ik dan al naast hem zit. Soms benoemt hij dat hij bang is. En dat hij denkt dat hij gevoelig is. Hij is zeven jaar maar heeft dit heel vaak gehad, al drie jaar ofzo. Heb je je zoon naar een neuroloog gestuurd?

      Groeten, Kyra

  8. jannie

    Onze dochter (bijna 5) is altijd al een onrustige slaper geweest. Sliep als baby niet door, was meerdere keren per nacht wakker. Bonkte zichzelf dan weer in slaap door met haar hoofd tegen het hout van het ledikant aan te bonken. Wij hebben haar een tijdje een hele lage dosis melatonine gegeven en dat leek te helpen. Maar was helaas van korte duur. Ook toen ze in een groot bed ging slapen bleef ze onrustig. Werd meerdere keren per nacht helemaal in paniek wakker! Toen zij naar school ging was het ineens over…. totdat het twee weken terug opnieuw begon en het nu elke avond/nacht raak is. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ze sinds die tijd ook regelmatig klaagt over buikpijn, de laatdlaatste dagen heeft ze veel last van buikkrampen en diarree. Op school had ze een “ongelukje” en dat lijkt de situatie erger gemaakt te hebben. De rest van het gezin lijdt er enorm onder want iedereen wordt er wakker van en heeft te kampen met slaapgebrek! Pffff…. was er maar iets wat we konden doen

  9. Piep zegt de konijn

    Hallo

    ik heb ook veel last van deze problemen. Ik heb vaak deze aanvallen en verschilt wat er gebeurt. Ik herriner me nooit wat er gebeurt en moet het altijd van andere horen Meestal mijn ouders. Ik schijn vaak schreeuwend om hulp te vragen en op de ramen te slaan. ook heb ik een keer de gordijnen er afgetrokken. laats werd ik wakker de volgende dag en zaten mijn knieen onder het bloed ik had 3 schaaf wonden wat snachts gebeurt was en heb geen flauw idee wat er gebeurt is. Ook is het een keer op vakantie gebeurt met 6 vrienden op 1 kamer. Het was vroeg in de avond en ik was in slaap gevallen terwijl hun wakker waren kreeg ik de aanval. het schijnt dat ik hele grote pupillen had net alsof ik een paar xtc pillen had genomen. Ook heb ik de laatse tijd dat ik heb dat ik wat door geslikt heb en dat ik wakker word en dat k me 2 vingers in mijn keel zit om het er uit te halen omdat het zo echt lijkt.

    Soms word ik echt moe van deze aanvallen

  10. schouten

    Hoi ik ben een dochter van 4 jaar ze gaat sins 3 weken na school nu sins een week word ze elke avond nacht meerderen keren wakker
    Zeven uur gaat ze na bed en valt gelijk in slaap
    Dan rond 8 uur begint het de eerste keer wakker elke dag de zelfde tijd
    Huilen huilen en huilen roepen om mama en ze.praat wel maar het is niet te verstaan
    Na denk ik 10 tot 15 min ze is stil met huilen en kijkt ze wat tv en gaat dan weer slapen na een uur of anderhalf word ze weer wakker en is het het zelfde dag in dag uit
    En nu ben ik er klaar mee en wil ik.meer weten hoe wat en wat te doen ik ga morgen vam valdisert rust pillen halen en kijken of dat helpt want ik word er zelf ook gek van iemand tip.s

    1. Cep

      Heeft dat geholpen? Dat valdisper?

  11. Debby

    Hallo, mijn zoontje is nu 16 maanden. Hij is prematuur hij is 3 maand te vroeg geboren.
    Hij heeft al deze symptomen al zes maanden. Wordt elke nacht “wakker” Om twaalf uur. Valt dan terug in slaap en een kwartier later begint het opnieuw dit duurt tot drie uur ongeveer.
    Hij zit rechtop in bed met grote ogen rond kijken maar je krijgt geen contact. Als je hem vast neemt wordt hij helemaal wilt. Hij schreeuwt en tiert in het rond.
    Ik wil hem zo graag helpen maar weet me geen raad. Ik kan nergens op internet iemand vinden die het op deze vroege leeftijd had.
    Hebben jullie misschien tips om mijn kleintje te helpen.
    Een vermoeide mama

    1. rachelle

      Hoi
      Mijn zoontje kreeg bij 8 maanden verschijnselen van sleep terror. Nu is hij inmiddels 2.5. Hebben heel veel geprobeerd en gedaan. Nu ben ik terecht gekomen bij het slaapcentrum kempenhaeghe in Heeze. Zij zijn gespecialiseerd hierin. Volgende week beginnen wij het traject. Informeer eens bij je huisarts. Wacht niet te lang want het breekt je als ouder helemaal op. Kempenhaege zit ook in de basisverzekering.
      Groetjes
      Rachelle

  12. Suzanne

    Hallo,

    Ik heb al mijn hele leven last van nachtangst. De trigger is voor mij altijd dezelfde: ik heb een beeld van spinnen en dan komt de paniek. Schreeuwen, slaan en schoppen. Soms val ik zelfs uit bed. (Tegenwoordig maakt mijn partner me wakker of pakt hij me vast voor het zover komt) Ik word niet direct wakker, maar de volgende ochtend herinner ik het me vaak vaag.
    Bij mij komt het vaak in periodes. Aan het einde van de basisschool, pubertijd, einde studie en begin nieuwe baan had ik er veel last van. Net alsof het opkomt in ‘overgangsfases’. Gelukkig beperkt het zich nu tot een paar keer per jaar in plaats van een paar keer per maand. Stress is inderdaad ook een trigger voor mij.

    Het lijkt erop dat mijn dochter de kwaal ook heeft. Ze is nu 16 maanden maar schrikt soms ook snachts: paniekerig schreeuwen en kort maar hard huilen…het komt me bekend voor. Zou nachtangst erfelijk zijn?

  13. jay

    Mijn dochter van 4 heeft vaak last van nachtangsten.
    ik vind het zo zielig. Ik blijf altijd rustig bij haar zitten wanneer ze weer is gekalmeerd geef ik haar een slokje water en gaat ze weer slapen.
    Soms heeft ze het een weekje niet.
    maar meerendeels heeft ze dit dagelijks.
    soms ziet ze iets op haar handen of op haar kussen waar ze enorm bang van word. Maar er is niets.
    het is echt akelig om dit te zien en niks te kunnen doen.
    want wanneer ik haar aanraak raakt ze idd in paniek.

    Iemand hier ook ervaring mee met kleine kindjes?

    1. Michelle

      Ook ik heb hier last van , al mijn hele leven zover ik me kan herinneren..
      Heb ook al veel geprobeerd ander slaapritme melatonine , valeriaan.
      Nu gebeurt het steeds vaker en heftiger dan ooit ben al bij huisarts geweest maar die kan niks doen ..
      Ik heb een relatie en m’n vriend lijdt hier enorm onder ik weet niet meer wat te doen, word er gek van zo te leven .
      Ben erg bang om nog te gaan slapen zo op deze manier ..
      Hopelijk heeft iemand nog andere tips
      Dit moet stoppen mijn gezondheid en mijn relatie gaat kapot hierdoor

  14. Edith

    Onze dochter van 7 heeft al zeker 1,5 jaar last van nachtangsten. We kunnen bijna de klok erop gelijk zetten: 1,5 uur na inslapen wordt ze huilend wakker. Ze zijn in de loop van de tijd wel minder heftig geworden en er zijn ook perioden dat ze er geen last van heeft. Wat bij haar goed helpt is om haar tijdens de nachtangst naar de wc te laten gaan. Daarna gaat ze meestal weer in bed liggen, gaapt, pakt haar duim en valt weer in slaap. De nachtangst is dan voorbij. Wat zij ook heeft is dat ze regelmatig om 4 uur wakker wordt en dan niet meer kan slapen. Ze is dan ook chronisch vermoeid en weten niet goed wat we daarna kunnen doen. Wellicht houdt het één wel verband met het ander.

  15. Rzmrn

    Zoon (11 jr) lag bij ons en werd wakker met een gekke raspende ademhaling, zijn ogen wijd open en grote pupillen. Hij was 10 min niet aanspreekbaar. Niks hielp. Ik heb hem vastgehouden en steeds aangesproken. Uiteindelijk kwam er een soort kreun/huil/schreeuw en daarna kwam hij langzaam bij. Eerst nog met een dikke keel (van het gehaast ademhalen). Maar geen agressie/huilen/schreeuwen tijdens die tien minuten. Hartslag was verhoogd, verdere waarden waren goed. Arts denkt aan sleep terror, maar is deze uiting ook bekend bij anderen?

  16. Anke

    Onze 3 jarige dochter heeft dit al sinds ze 6 maanden oud is. Tot haar derde hebben we nooit precies geweten wat het was. Het werd altijd afgedaan als “gedragsprobleem” of “droom”. Terwijl je totaal geen invloed hebt op Pavor Nocturnus.
    Gelukkig had onze kinderpsycholoog zelf een zoon met deze aandoening waardoor we de diagnose kregen.
    Heel geruststellend te weten dat je er niks aan kunt doen. Maar het voelt ook heel machteloos.
    Na soms hele zware weken van meerdere “nightterrors” per nacht zijn we naar een osteopaat gegaan.
    Zij voelde een enorme spanning in onze dochters’ hoofdje.
    Een spanning vergelijkbaar met een strakke-helm-gevoel.
    Ook veel dingen wat ze voelde, waren terug te halen uit een geboorte trauma.
    Osteopathie heeft ons enorm geholpen om de dagelijkse aanvallen te reduceren naar maandelijkse. Hadden we dit maar eerder ontdekt….;-)

  17. Lisan

    Advies van het slaapcentrum van het Slingeland Ziekenhuis:
    “Als een kind telkens rond de zelfde tijd na het inslapen last krijgt van nachtangst, kan het kind vlak daarvoor wakker gemaakt worden. Doe dit dan ongeveer een kwartier voor het tijdstip waarop de nachtangst ontstaat. Zo kan een kind weer opnieuw beginnen aan een slaapcyclus, waardoor de overgang naar de diepe slaap soms zonder problemen verloopt.” Zie: https://slaapcentrum.slingeland.nl/kenniscentrum/Ziekte–Aandoening/Nachtangst/837/857

  18. Anoniem

    Mijn broertje is nu 19 jaar. Toen hij 18 was kreeg hij uit het niets ook van deze aanvallen. En het gebeurde onregelmatig, soms 3 nachten achter elkaar en soms na een maand weer eentje. En is het echt eng om het te ervaren. Gelukkig voor nu gaat het wel weer goed en slaap hij rustig door. Mijn vraag is eigenlijk, groei je hier overheen ? Of moet je voor dit soort problemen naar de huisarts?

  19. Sterre

    Afgelopen nacht voor het eerst zo’n aanval gehad.. rond een uur of twaalf (lag al op tijd in bed) gillend/krijsend wakker geschrokken, was helemaal verward maar moest naar het toilet (beneden) voelde me ontzettend angstig, vriend die ondertussen ook wakker was gevraagd of die mee liep naar beneden maar bleef liggen. vervolgens zelf naar beneden gesprint waar ik vervolgens de lichtknopjes niet vinden kon en blijkbaar (wat ik van me vriend begreep) alsnog gillend en krijsend op het toilet. hij kwam naar beneden en ik wou weer erg snel naar boven rennen zo bang, maar had hem niet naar beneden horen komen. op het moment dat ik de trap op wou rennen rende ik tegen hem aan, begon weer ontzettend te gillen zo ontzettend schrok ik van hem, ik herkende hem in eerste instantie niet eens. het was zo eng.. hij vertelde vanmorgen dat hij me ontzettend vast heeft moeten grijpen omdat ik anders zo achterover gevallen was van de schrik. hij heeft me weer meegenomen naar boven en zijn met de lichten aan weer in bed gaan liggen, maar ik was zo angstig, mijn hart klopte zo ontzettend snel en het enige wat ik kon doen was huilen en gillen.. hij probeerde me wel te kalmeren maar dat lukte niet. het enige wat ik deed was rond om me heen kijken of er niks was in de slaapkamer, vriendlief alsnog drie keer uit bed gestuurd om te kijken of het echt niks was.. Hij had het idee ook alsof hij geen contact met mij meer kon krijgen, alsof ik wakker was maar er ook niet was. uiteindelijk wel gekalmeerd en in slaap gevallen.. maar dit was echt een ontzettend nare ervaring.. toen ik weer wakker leek het net alsof ik dit allemaal gedroomd had, maar wat bleek toen ik het vertelde zei vriend me dat dit echt gebeurd was vannacht.. het enige wat ik me echt kon herinneren was dat ik ontzettend heb moeten huilen vannacht..

  20. Kaat

    Onze zoon van nu 18 jaar heeft dit op 12-jarige leeftijd ook gehad. Het heeft ongeveer een jaar geduurd, de aanvallen kwamen ooit 2 keer per nacht voor en dan weer eens een aantal dagen niet. De eerste aanval begon meestal 2,5 uur nadat hij was ingeslapen. Ik heb mezelf toen erg veel zorgen gemaakt, het zag er doodeng uit als hij zo’n aanval had, hij was niet aanspreekbaar en echt verschrikkelijk bang. Hij praatte dan bijvoorbeeld over lichtjes die wij niet zagen, briefjes die hij heel dringend nodig had etc. In het begin haalden wij hem, nadat hij krijsend wakker werd, naar beneden, wilden hem laten drinken en hem geruststellen, maar dat alles haalde niets uit. Advies ingewonnen bij huisartes en GGD-psycholoog, maar die leken ook niet te weten wat te doen. Uiteindelijk hebben we de oplossing die voor ons werkte gevonden: we lieten hem gewoon in bed liggen, probeerden hem niets te vragen of te laten drinken. We gingen naast het bed zitten met een voor hem bekend boek en begonnen rustig voor te lezen. Ondanks dat niet aanspreekbaar was, leek hij precies te weten waar het over ging. Binnen zeer korte tijd viel hij dan BOEM in slaap… Gelukkig zijn de aanvallen vanzelf gestopt!

  21. willie

    Onze nu 12 jarige zoon, heeft dit vanaf zijn 4e. Kwam vanaf geboorte altijd al moeilijk in slaap en vanaf 2,5 altijd in combinatie met hoofdbonken. Onbewust ging hij op zijn buik heen en weer schuiven en viel zo in slaap. We noemden dit hoofdbonken omdat hij door dit schuiven ook met zijn hoofd tegen zijn bedrand kwam en dus steeds bonkte. Toen hij 7 was tip gekregen van osteopatie bezoek…………met geboorte is hij gelanceerd (supersnel geboren) en bleek ontzettende spanning in zijn nek te zitten. Na 1 behandeling (!) was hoofdbonken over. Wat een rust.
    Nachtangsten waren echter niet voorbij en tussen de 8 en 12 jaar met periodes iedere avond.
    Wanneer kreeg hij aanvallen? In tijden dat hij heel veel informatie te verwerken kreeg door horen en zien (zoon is hoogbegaafd en altijd met informatie bezig) + als hij uit zijn dagelijks ritme was (dus iets meer schuiven met tijden in bijv. vakantie). Strak ritme helpt hem erg. Nu hij 12 is heeft hij er bijna geen last meer van.
    Huisarts e.d. wist niet eens wat het was en schreef slaappillen voor !!!! Nooit gegeven.
    Via iemand die bij De Rode Pilaren werkt en een zoontje met zelfde “probleem” heeft attent gemaakt op granules loslaten angst energie HFP050, http://www.balancepharma.nl. Nadat hij deze ongeveer 1 week slikte, waren nachtangsten over. Zijn hier ook weer mee gestopt maar in drukke periodes heeft dit wel geholpen.

  22. J

    Ik zit er nu ook al een 4 tal jaar mee. ( 20jr nu 24)De allereerste keer ben ik door een raam gesprongen en van dak tot dak gesprongen om te eindigen op spoed. Zo erg is het gelukkig nooit meer geworden. Wel regelmatig uit bed springen,naar beneden lopen, licht aandoen,enz,…
    Na 2 slaap onderzoeken, rivotril behandeling en andere chemische Brol stel ik vast dat dit lichtjes maar zeker uit mijn lichaam aan het groeien is. Mijn tips zijn : kijk minder TV, lees eventjes in een boek voor slapen gaan , eet geen suikers of andere dingen na 19u en probeer stress te vermijden. Ik heb een stressvolle job dus ik leer dmv meditatie om te gaan met stress. Zeker niet wanhopen op een dag zal het uit je lichaam groeien maar je moet aan jezelf en vooral je innerlijke geest werken.

  23. Dennis

    Onze dochter van net 4 jaar heeft sinds haar 2e last van night terrors. Symptomen komen met ongeveer 99% overeen met wat er omschreven staat.
    Nu heb ik een apparaat gevonden op internet: Lully sleep guardian. Dit apparaat trilt als het ware net voor het tijdstip dat je kind een terror krijgt. Lees heel veel goede reviews (ook een enkele slechte maar dat houd je altijd) Probleem echter is: vrij prijzig (rond de 129 $) en word alleen verkocht/verzonden binnen de US en Canada. Heeft iemand een idee of ervaringen met dit apparaat en hoe hier aan te komen???

    1. Carine

      Dag Dennis (sorry, reageerde net op het verkeerde bericht),

      Weet jij inmiddels al iets meer over de Lully sleep guardian?
      Ik heb contact opgenomen met het bedrijf in Amerika en ze willen het voor mij wel verschepen.
      Heb jij het uiteindelijk ook bemachtigd of heb jij ervaringen van andere mensen met de Lully s.g. 2 gehoord?
      Groeten, Carine

  24. Petra

    Help.

    Ik heb nu al 2 jaar last van nachangst. Heb het in mijn jeugd niet gehad. Ik ben nu 28. Ik heb het vaak ook in periodes…Soms een paar weken niet. Maar als ik het heb, dan heb ik het iedere nacht en heel extreem. Soms wel 2 of 3 X per nacht. Ik gil dan echt de longen uit mijn lijf en soms word ik wakker…met hartkloppingen en pijn in mijn keel van het gIllen en soms maak ik de lamp aan. Soms moet ik ook echt gewoon huilen van de angst. Ik ben kei kapot. Echt kapot. Heb al geprobeerd een vast slaapritme aan te houden, maar heb niet t idee dat t werkt. Dat wakker worden voor je die fase in gaat zou ik kunnen proberen maar vraag me af of ik dan niet nog meer moe word. Ik heb een app die mijn geluiden op neemt snachts. Dat is wel een aanrader. Sleep as android. Zo kun je het goed in de gaten houden wanneer het gebeurd en wat invloed kan hebben op. Ik had van de huusarts tijdelijk slaap medicatie maar ook dat helpt niet. Nu word het misschien een lang traject bij psycholoog omdat ik wel wat traumas heb van het verleden. Maar dit demotiveerd mij echt.. Hoe lang duurt het voor ik eindelijk verschil merk. Hoe lang kan ik dit nog volhouden. Ik schaam me ook kapot voor de buren…Die worden er altijd wakker van. Zo hard gaat het. Zelfs mijn overbuurman kan mee genieten. Zucht…alle tips zijn welkom.

    1. Carine

      Dag Petra,
      Weet jij al iets meer over de Lully sleep guardian?
      Ik heb contact opgenomen met het bedrijf in Amerika en ze willen het voor mij wel verschepen.
      Heb jij het uiteindelijk ook bemachtigd of heb jij ervaringen van andere mensen met de Lully s.g. 2 gehoord?
      Met vriendelijke groet,
      Carine Verstappen

  25. joyce

    Ook mijn zoontje nu 6 heeft last van het zogenoemde pavor nocturnus. De eerste keer dacht ik dat hij aan het hallucineren was en koorts had. Ik probeerde hem wakker maken maar toen escaleerde de aanval. Het was hartverscheurend om mee te maken net of iemand hem iets wilde aandoen maar ik niet kon helpen/ doordringen. Bij hem kan ik de klok erop gelijk zetten 2u na het in slaap vallen is het raak en wanneer de aanval niet volledig beleefd is kan het zelfs zo zijn dat hij er dan een aantal achter elkaar krijgt. Het begint met een soort jammeren en kreunen en om zich heen slaan op het moment dat wij dan geen actie ondernemen eindigt het in gillen en paniek. Zodra wij de eerste symptomen horen stuur ik mijn man naar boven hij heeft een zwaardere en meer indringende stem dan ik. Hij pakt hem vast en maakt hen dan bruut wakker door duidelijk zijn naam te zeggen en wakker worden. Hierna stellen wij hem vragen zoals een rekensom of wie ben ik oid. Pas als hij helder antwoord is hij uit de aanval en kan hij rustig verder slapen. Als wij geen contact krijgen en hij niet wakker wakker word zet de aanval zich na ongeveer 5min weer door. Wanneer het ingrijpen is gelukt gaat een van ons bij hem en hem te troosten en te knuffelen. Dit is wat het beste werkt bij mijn zoontje helaas heeft niet ingrijpen bij hem ervoor het resultaat dat zon aanval dik 20min duurt en hij de hele buurt bij elkaar gilt. Vandaar dat wij dus wel ingrijpen

  26. Debora

    Ik heb ook heel erg last van nachtangst. Maar ik lees in dit artikel dat het niks te maken heeft met dromen. Maar ik heb vaak dezelfde soortgelijke vreselijke nachtmerrie als ik nachtangst heb. Mijn vluchtinstinct en overlevingsinstinct komen dan naar boven omdat ik echt moet vluchten voor mn leven. De heftigste keren zijn dat ik de straat op ben gerend. Ik ben al twee keer naar buiten de straat op gerend tijdens een nachtmerrie. Na 100 meter ongeveer besefte ik pas dat ik echt op de straat liep. En 1 keer heb ik met mijn voet het raam naast mijn bed in getrapt omdat ik een uitweg zocht in mijn nachtmerrie. Daarnaast schreeuw ik vaak en haal ik vaak mijn hele slaapkamer overhoop….

  27. Helen

    Gisteravond had mijn oudste zoon(7) er enorm last van. Het komt regelmatig voor als hij koorts maakt wat nu ook het geval was…. 10 lange minuten gillen , brullen, onzin uitkramen, weglopen , etc . Hij leek er gewoon niet uit te komen. Normaal is het bij hem altijd van korte duur maar nu dus niet. De buren zullen ook niet goed geslapen hebben. Er was zelfs een moment dat ik bang was van mijn anders o zo lieve zoon. Ik kan dat plaatsen maar zijn 3 jarig broertje is nu doodsbang van zijn broer. Het kind klampte zich vast aan mijn been toen het gebeurde en huilde tranen met tuiten. Niet zo plezant dus

  28. Tom

    EEN TIP!!!
    Die bij mij altijd hielp

    Koud/nat washandje achter in de nek leggen van de gene die er last van heeft.

    En als het bij kinder onder 10 is, bestaat de kans dat als je het kind een jaar over laar doen op school dat het over gaat ( zo ook het geval bij mij)
    En ik heb zelf het idee nu nog ( ik ben 16) dat het met warm kleden temaken heeft hoe warmer gekleed hoe meer de kans ( na mijn mening) op de nacht terror.

  29. Linda

    Hier ook een Zoontje van net vier met dit zeer vervelende en vermoeide syndroom. Ons Zoontje is de helft van een tweeling, zijn zusje heeft gelukkig nergens last van. Ze zijn Helaas prematuur geboren. Ons zoontje heeft sinds hij uit het ziekenhuis was al problemen met slapen, altijd onrustig, niet kunnen slapen, gillen , vaak ingebakerd. Niets hielp. Dat hij een jaar was werd het erger, steeds meer slaap problemen en de terror in de nacht kwam wat regelmatiger. Dat hij twee was heeft hij door een koortsstuip een enorm insult gehad wat resulteerde in een status. Sinds doen waren de terror aanvallen dagelijks vaste prik. Van aantallen die gemiddeld een uur tot twee uur duurde. Dat heeft ander half jaar geduurd. Het is een paar maanden weggeweest en het begint weer van voor af aan. Niet elke nacht gelukkig meer maar wel regelmatig . zo vermoeiend, gelukkig slapen de anderen erdoor heen, ook omdat we hem tegen beter weten in weghale. Uit zijn slaapkamer. Het kan niet anders ivm zijn oudere broer en school presentaties. Je bent bek en bek af van al die gebroken nachten en dat naast je intensieve baan. Alles geprobeerd maar niks helpt , medicatie vind ik nogal heftig. De buren hebben er geen begrip voor , zijn behoorlijk klagerig geweest, want ja zijn gegil gaat door merg en been.

  30. Charlotte

    Ik heb een zoontje waar het met 2,5 al bij begon bij z’n middagslaapje hij is inmiddels bijna 7 en komt nog geregeld voor. Ik heb mijn weg gevonden door continu te herhalen dat mama er is en dat hij veilig is, dat hij in zijn kamer is in z’n eigen bed. Tussendoor vraag ik hem ook of hij dat zelf ook ziet. Ik vraag hem of hij bij me komt zitten en dat wil hij meestal wel (al is het niet altijd direct) ik blijf maar herhalen dat ik bij hem ben en dat hij veilig is. Op een gegeven moment wordt hij rustiger, de paniek verdwijnt en ineens slaapt hij weer. Echt wakker worden gebeurt zelden.
    En idd hij weet er niets meer van de volgende dag!

  31. Linda

    Sinds de dood van mijn eerste kind heb ik last van deze paniekaanvallen. Soms gaat het tijden goed, maanden, soms zelfs jaren. Door een relatiebreuk waar ik veel in bedreigd ben is het er weer. Ik schrik wakker….totaal in paniek, denkend aan doodgaan. Zweten, schreeuwen, gedesoriënteerd en vlucht direct mijn bed uit. Zodra ik goed wakker ben en weet waar ik ben, zoek ik direct troost. Ik ja me niets herinneren alleen dat het gebeurd. Ik kan dan ook de volgende dag erg emotioneel zijn. Verder slapen lukt best goed, door mezelf te vermannen en te beseffen dat er niets aan de hand is. Echter denk ik er nu over na om een afspraak te maken bij de huisarts voor EMDR therapie ofzo….misschien helpt dat. Wat mij opvalt is dat de aanvallen komen na een heftige periode als de rust is wedergekeerd…..

  32. Uilke

    Ik ben 22 en heb hier ook last van.
    Slaapwandelen deed ik vroeger wel vaker hoorde ik van mijn ouders maar sinds een traumatische ervaring zo’n 5 jaar geleden ook deze nachtangst. Het is een terug komend iets soms wekelijks soms maandelijks, en volgens mij niet perse wanneer ik extra moe ben, ik kan het nooit peilen. Maar als het 1 keer gebeurd in de nacht dan blijft het het vaak die hele nacht ook streeds terug komen. Mijn omgeving heeft er meer last dat ikzelf. Ze worden wakker van mijn gegil en ik reageer boos en agressief als mensen proberen te helpen. De volgende ochtend leg ik uit dat het niks persoonlijks was omdat het vaak zo opgevat wordt. Ook vernield ik wel eens dingen tijdens een nachtangst omdat het simpelweg in de weg staat, dit gaat per ongeluk en is geen opzet, soms verwond ik mezelf, nog nooit heel ernstig gelukkig maar vervelend is het zeker! Ik heb me wel eens afgevraagd of de aanleiding van nachtangsten een onverwerkte gebeurtenis in het onderbewustzijn kan zijn?

  33. Linda

    Hi, ik ben de 30 gepasseerd en heb dit zolang ik mij kan herinneren. Ik slaap ook erg licht en denk dat ik me daarom ook vaak kan herinneren dat ik weer ’s nachts heb gespookt. Volgens mij is het al gezegd maar mij is verteld dat er dus iets fout gaat bij de overgang naar de diepe slaap. Gemiddeld is dit ongeveer 1,5 tot 2 uur na het in slaap vallen. Als je iemand vlak hiervoor even wakker maakt en degene valt dan in slaap gaat het vaak wel goed.

  34. Valerie

    Hai, mijn man heeft deze angst ook. Eerst werd ik boos op hem omdat ik me steeds kapot schrok zo midden in de nacht met dat geschreeuw. Nu doe ik, als t weer zover is, het licht meteen aan en zeg waar hij is. Soms zeg ik ook nog wie ik ben. Na een minuutje is t dan weer klaar. Hij gaat dan even n glaasje water drinken om even te kalmeren en slaapt daarna weer in, en ik ook. Vroeger lag ik dan uren wakker van de schrik. Nu gelukkig niet meer.

  35. Robert

    Ik heb mijn hele leven last van nachtangst gehad. Ben nu 71 jaar. Het zijn wel perioden. In het verleden was ik soms jaren achtereen zonder klachten. Helaas zijn de klachten de laatste 15 jaar permanent. Gelukkig niet iedere nacht, soms gaan er dagen of zelfs een paar weken voorbij dat ik er geen last van heb. Dan dagen achtereen en soms meerdere aanvallen in één nacht. Wat zijn die klachten dan? Overbewegelijkheid, onrust zoals schoppen, trappelen, slaan, stompen, overeind komen. Gillen, variërend van een korte harde kreet tot seconden lang schreeuwen. Soms zo hard dat buren er wakker van worden. Kreten slaken zoals ‘ga weg’, ‘ik wil dit niet’, ‘ik weet wel wie je bent’. Praten, dus meerdere zinnen achter elkaar, wel onsamenhangend. Half uit bed komen en soms helemaal uit bed komen en door de kamer scharrelen. Licht willen inschakelen, maar vaak niet de schakelaar kunnen vinden. Het is nu zo ver gekomen dat ik angst heb om naar bed te gaan. Angst voor de angst. Ook heb ik heel vaak een voorgevoel dat het die nacht weer mis zal gaan. Een soort signaaltje lijkt het, een soort trillinkje en het vage besef ‘angst’. Overigens heb ik last van angststoornissen: sociale fobie en paniekaanvallen. Het ligt voor de hand mijn angststoornissen in verband te zien met de nachtangst, vooral de nachtelijke paniekaanvallen. Maar anderzijds wordt op deze site, maar ook op allerlei andere sites dat verband niet gelegd. Als ik bij mijn vriendin slaap, dan neem ik Clonazepam en dat maakt mij dan wel een stuk rustiger. Na e.e.a. te hebben gelezen overweeg ik nu om clomipramine te gaan slikken maar ik zie op tegen de bijwerkingen en tegen het feit dat ik dat altijd moet blijven slikken. Overigens slikte ik zo’n 12 jaar venlafaxine maar dat hielp totaal niet tegen die nachtangsten…. Nog even dit: ik heb een beschermde jeugd gehad in een gezin zonder problemen, dus er is geen sprake van jeugdtrauma’s, zoals wel eens wordt gesuggereerd.

  36. Maartje

    Hallo,

    Mijn naam is Maartje en ik ben 24 jaar oud. Ondanks dat ik zelf een extreme dromer ben en dus daardoor geïnteresseerd ben in slapen en waar die dromen vandaan komen, had ik van dit fenomeen nog nooit gehoord. Ik heb sinds afgelopen oktober een nieuwe relatie, en we zijn dol op elkaar!! Echter heb ik in die 4 maanden al 4 keer meegemaakt dat mijn vriend (25) midden in de nacht totaal in paniek is en licht hyperventileren. Een van de eerste keren dat ik dit meemaakte, greep hij mij super stevig vast bij mijn hoofd en was zwaar aan het hyperventileren. Het deed zeer, want ik had net 3 piercings in mijn oor laten plaatsen, na 3 x heel hard “auw” te roepen kwam hij langzaam weer tot de realiteit. Ik liefkoosde hem, en vroeg wat er aan de hand was.. Maar hij wist er helemaal niets vanaf. Nadat dit was gebeurd viel hij zo weer in slaap, ik daarentegen was zo geschrokken en een beetje bang. Hij vond het verschrikkelijk dat ie mij zeer had gedaan, en is de volgende dag de hele dag van slag geweest daardoor. Dit was dan ook wel de heftigste keer tot nu toe. Gisteren avond lagen we gezellig op de bank met een dekentje een serie te kijken. We zijn nog jong dus soms wordt er weinig geslapen in het weekend. En hij viel dus uiteindelijk in slaap, hij lag heerlijk te slapen en ik stopte hem zo nu en dan nog even toe, toen plotseling weer deze hyperventilatie plaatsvond en totale paniek. Ik schrok weer streel de wat door zijn haar en pakte zijn handen vast en zij dat ik er was. Hij kwam redelijk snel bij en zei toen, me recht aankijken dat ik aan het stikken was in mijn drinken. Ik stelde hem gerust door te zeggen dat dat niet het geval was en bleef hem liefkozen. Ik zei; doe nou maar je oogjes gauw weer toe, en hij was meteen weer vertrokken. Dat is ook het moment geweest dat ik ben gaan googlen hoe deze aanvallen heten en waar het vandaan komt. Toen hij later ontwaakte wist hij niets meer behalve dat Ik had gezegt “doe je oogjes maar toe”. Op alle sites lees ik dat alcohol en drugs hier ook mee hebben te maken. We houden wel van een (hardcore)feestje en gebruiken dus wel eens recreatief, maar niet structureel. Tevens drinken we wel eens wat, maar niet overmatig. Maar dan zal het daar toch mee te maken hebben denk ik zo, hij heeft voor mij een lange tijd geen structureel slaapritme gehad. En nu ik tijdelijk in de wisseldiensten zit (Ik ben chauffeuse in opleiding) terwijl hij een vast rooster heeft van 05:00-14:00 slaapt hij ’s middags om ’s avonds bij mij op de vrachtwagen te komen zitten en mij gezelschap te houden. Ik denk wellicht dat dit aanleidingen kunnen zijn tot zijn terror nights. Ik vind het vooral heel rot om hem zo in paniek te zien, maar ben bang dat onze levenstijl niet echt gaat veranderen voor dat we mogelijk aan kindjes beginnen. Ik ben wel blij met de tips over het zingen, dat koude washandje wat in de reacties staat, de mevrouw die haar zoontje gerust weet te stellen door te zeggen dat ze er is en waar hij is. Zijn aanvallen zijn tot nu toe van korte duur, maar deze tips onthou ik wel mocht er een hevigere aanval zich voordoen. Mijn vriend gilt gelukkig niet, en tijdens zijn aanvallen is hij ook niet agressief. De aanvallen gaan er dan ook meestal over dat er iets met mij gebeurd heb ik het idee. Ik ben in ieder geval blij dat ik weet wat het is nu, en hoop voor iedereen in de reacties dat het jullie goed gaat.

    Veel liefs.

  37. Hans

    Hallo,

    Allereerst bemoedigend dat ik niet de enige ben met nachtangsten. Zoals bij velen is het bij mij ook stress gerelateerd. De night terror kan soms 3x per week voorvallen maar evengoed 1x per maand. Er zit dus geen regelmaat in. Meestal gaat het gepaard met vreselijk brullen, werkelijk vanuit het diepst van mijn ziel. Gedesoriënteerd zijn komt ook regelmatig voor gepaard met angstvallig de lichtschakelaar zoeken en of naar de gordijnen lopen om deze te openen. Soms is de aanval zo krachtig dat er schijnbaar een ademhalingsstilstand optreed. Heel overweldigend en gekoppeld aan een soort van hartritme verandering, laat ik het nog niet stoornis noemen. Feit is wel dat het indrukwekkend en lastig is voor de partner. In een uitzonderlijk geval heb ik zelfs eens een gordijnroede half uit de muur getrokken of keihard met mijn elleboog tegen de radiator geknald met kneuzingen tot gevolg. In ieder geval de gradaties van de nacht angsten kunnen sterk verschillen. Tot slot ik ben een volwassen man van middelbare leeftijd. Naar verluid zou dit fenomeen maar 1% van de volwassen bevolking treffen. Vervelend maar het is niet anders.

  38. Marcel

    Ik ben net als Hans hierboven lid van de 1% club. Ik ben 45 jaar en lijdt hevig aan Pavor Nocturnus. Ik ga hulp zoeken via een (QHHT) hypno therapeut. GGZ en huisarts kunnen niets voor me doen. Ik schreeuw ook regelmatig de boel bij elkaar en-of verwond mezelf bij het uit bed springen en de lichtschakelaar zoeken. Ik slaap op een aparte kamer. Mijn vriendin voelt zich ook hulpeloos. Ik vergeet vaak bijna alles en zij blijft ermee zitten. Ik heb een snurkApp die mijn aanvallen registreerd. Heel erg om terug te horen. (Ik gebruik dit ook voor het UWV, zij zien dit ook als een probleem-ziekte). Ik denk zelf dat dit probleem energetisch van aard is. Vandaar ook mijn hypnose nieuwschierigheid. Jammer dat door alles nu dit wat uitgesteld meot worden. Succes allemaal !

    1. Dinique

      Hi Marcel, ik denk ook dat het energetisch kan zijn. Zie mijn reactie hieronder.

  39. Dinique

    Ons zoontje had hier heel veel last van (uren in extreme paniek – alleen van voorlezen werd hij wat rustiger). Maandenlang meerdere malen per week, tot we een energetische huisreiniging hebben laten doen door Juno Burger. We zijn nu ruim 3 jaar verder en hij heeft er nooit meer last van gehad.

  40. Erik

    Hi, mijn naam is Erik,41 jaar oud. Heb zolang als ik weet al last van slaapproblemen( praten, wandelen, ergens in de hoek van slaapkamer staan, ernstige slaapapneu sinds 2016) maar sinds april 2022 heb ik ook last nachtelijke paniekaanvallen, verward en soms ontroostbaar. Na onderzoeken werd bij mij Diepe Slaapparasomnie geconstateerd. De angstaanvallen komen zonder regelmaat en heb er vaak ook geen herrinering aan sochtends. Van mijn vrouw verneem ik of ik snachts heb lopen “spoken”. Triggers zijn zoals al genoemd, stress en spanning, trauma, afwijkend nachtritme, gebruik van alcohol. Trauma’s en stress/spanningen heb ik niet en voor mijn werk draai ik elke maand wel een 6 a 7 tal nachtdiensten. Ik ben sinds een maand gestopt met alcohol drinken. Ik merk dat na een week zonder alcohol de aanvallen al flink afnamen. Nu, na een maand, heb ik vrijwel geen aanvallen meer gehad snachts. Heel af en toe als ik na een vroege dienst smiddags even op de bank ga liggen, krijg ik ze nog wel eens. Maar het stoppen van alcohol drinken heeft mij veel goed gedaan. Hopelijk kan ik iemand hier mee helpen.

    Groet

    Erik

Geef een reactie